کاربرد امولسیفایر :

کاربرد امولسیفایر در مواد غذایی شامل پوششهای نازک، پایدار کردن و ناپایدار کردن امولسیونها، اصلاح کریستالیزاسیون چربیها، تقویت خمیر، نرم کردن پوششها و بافت دهی به مواد غذایی نشاسته ای میباشد.

اسیدهای چرب و مشتقات آنها از نظر قطبیت خنثی هستند، یعنی اینکه مولکولهای آنها همزمان دارای مناطق آب دوست و آبگریز هستند. اگر بین این دو قسمت مولکول تعادل مناسبی وجود داشته باشد، آنها می توانند بین محلولهای آبی و مواد چرب به شکل فیزیکی پایداری وجود داشته باشند.

بنابراین می توان از آنها برای پایدار کردن هر دو نوع امولسیون روغن در آب و آب در روغن استفاده نمود و لذا این ترکیبات اجزاء مهم تشکیل دهنده بسیاری از محصولات روغنی می باشند .

در سال ۱۹۹۶ تولید امولسیفایرهای غذایی حدود ۲۵۰۰۰۰ تن برآورد شد که تقریبا ۷۰ درصد این مقدار مربوط به مونو آسیل گلیسرولها یا ترکیبات مشتق شده از آنها می باشد.

مونواسیل گلیسرولها اغلب از طریق گلیسرولیز مخلوط تری آسیل گلیسرول های طبیعی در حضور یک کاتالیست قلیایی و در دمای ۲۳۰ – ۱۸۰ درجه سانتی گراد به مدت ۱ ساعت تهیه میشوند.

مخلوط چربی و ۳۰ درصد وزنی گلیسرول، تولید ترکیبی از مونو آسیل گلیسرولها (حدود ۵۸ درصد که عمدتأ ایزومر نوع ۱ است)، دی آسیل گلیسرولها (حدود ۳۶ درصد) و تری آسیل گلیسرولها (حدود ۹ درصد) می کند.

این مخلوط را می توان به همین شکل استفاده نموده و یا آن را در معرض تقطیر مولکولی لایه نازک تحت خلاء بالا قرار داد تا یک محصول مونواسیل گلیسرولی (حدود ۹۵ درصد و حداقل ۹۰ درصد از مونواستر نوع ۱) همراه با مقدار کمی از دی آسیل گلیسرول ها، تری آسیل گلیسرولها و اسیدهای آزاد تولید شود.

توجه :

تلاش میشود تا با ایجاد یک واکنش گلیسرولیز آنزیمی، این فرآیند تحت شرایط واکنشی ملایم تری انجام شود. روغن هایی که معمولا بیشتر استفاده میشوند شامل لارد، پیه سویا، پنبه دانه ، آفتاب گردان، پالم و روغن هسته پالم میباشند که همه به شکل هیدروژنه یا غیرهیدروژنه مورد استفاده قرار می گیرند.

گلیسرول مونواستئارات (GMS) محصولی است که مصرف آن به عنوان امولسیون کننده متداول است.

خصوصیات مطلوب یک مونواسیل گلیسرول جهت برخی مصارف خاص را می توان با آسیله کردن یکی از گروه های هیدروکسیل آزاد از طریق واکنش با اسید لاکتیک ، اسید سیتریک یا انیدرید اسید استیک ، سوکسینیک، دی استیل تارتاریک بهبود داد.

پروپیلن گلیکول نیز با اسیدهای چرب واکنش میدهد تا تولید مخلوطی از استرهای مونو (حدود ۵۰ درصد، عمدتا آسیل نوع ۱) و دی آسیل (حدود ۶۵ درصد) کند. از طریق تقطیر مولکولی می توان محصولی به دست آورد که حاوی ۹۰ درصد مونوآسیل باشد